Kader vurdu beni tam da içimden,
Savruldum rüzgârla sensiz biçimden.
Eylül dedim, sustu dağlar gecemden,
Sen gittin, ben kaldım yorgun biçare...

Yalancı gülüşler sardı etrafı,
Bir tek sen gerçektin, aşkın izafi.
Kalbime dokunan her anın kâfi,
Bir gülüşün yeter, çözer bu çare...

Anladım kimseye güven olmazmış,
Giden her sevgili dertle dolarmış.
Eylül’ün aşkı da başka kalarmış,
Aşkınla tutuşur yansa da ciğer...

Geceler yorganım, yalnızlık dostum,
Sensiz her sabaha eksik uyandım.
Ben sana kalbimi bir ömür sundum,
Sen gittin, içimde kaldı koca yer...

Eylül, ey kadın! Canımdan öte,
Yalnız sen varsın dualarımda.
Bir kere gülmedin doya doya be,
Ben kaldım adını yazan yarımda...

Yazar Aydın Benli işte son sözüm,
Dilimde ismindi her gece közüm.
Bir gün dönersen eğer ki özüm,
Sonsuzda seninle bitmek isterim...
Aydın Benli