Defne

nereden geldiği belli olmayan bir acuze ulur
başucumda kurt gözlü;can çekişmemi izler
ela
bela
sela verilmeden,ölüm kokusu siner puslu havaya
nasıl
kimin
vurduğu belli olmayan bir tırnak izi kalır yüzümde
kansız
izansız
zansız sanıksız’dava masası kurulur;asılır boynuma yaftalar
urgan yetmez,urganlamaya
yargı yeter,yargılanmaya
yar
gı
kargılanır kapkara

damsız bir izbeye, gökyüzü düşer; sırlarından sıyrılmış kıytırık!!
erken bunar geceler; unutulur anıların belleği
sanrılar asılı kalır;kirli duvarlarında, surları yıkık suratların
süratle iner gözlere sabahlar ;bir tabak meze gibi sunulur
düne kaçmış uykulardan, dumanaltı olmuşluğum darmadağın
dara çakilirim

istavrit telaşı, dalgalandırır okyanusları
kelebekleşir yüreğimdeki korkular
kulaçlarım körelir; süzgeçlerim daralır, kan kusar mavilikler
mercan adalarına sürülür, öfkesi musonların
açlık teknesi hamur yoğurur
gözelerinde pişer umudum
lavaları sönmüş şarkılarda
donar
donsuz bebeler
süt dişleri dökülmeden !

nerede duracağı belli olmayan, izmarit suratlı sokaklar yürür
üstüne üstüne kavganın
ateş hattına yaklaşınca,sararır yüzler
hedefi bulunca kırılır dizler;çöker kan izi parkelere
pankartları yırtılmış meydanlar; can çekişir
sloganlaşır manzumeler; mazlumlar!
mazgal deliğine dönüşür,kaleleri düşmüş varoşlarda

yeşil bereler maskeler yüzlerini
vur emri verilenler dizilir duvar dibine
kasıklarında hisseder insan,doğacak ölümün sancısını
mahkum olur adaletine, devletin
devri aleme yazılır,işkenceler
kayıba çıkar adı
kaybedilen mevzilerde
kaskatı
kasvet
kıskavrak boşaltır içini isyanı tükenmiş sokakların

çöreklenir içimde, zehiri engereklerin
akrep vurmasına dönüşür, dili arıların
baldıran otu vız gelir, tadı damağımda asılı kalan çürümüş anıların
zakkum olası karanlıklar yırtılsa, sığamam içine
çökerim dibine kara boşlukların kapkara
kap
kara
kabına sığmaz taşarım, sönmüş volkanları ateşler, lavalaşırım
lava
lav
silahları yakar,defneleşirim
defne
yeşili
def-i bela



Volkan Kemal