GÖZLERİN
Fevzi Emir Yılmaz

Cemâlinin deryasında yüzerken,
Göz ucuyla gönlüm alır, süzerken.
Sessizliğim dile gelir, çözerken.
Bir muamma gibi bakar gözlerin.

Bazen celallenip heybetli yürür,
Nazarı karşısında dağ olsa erir.
Hem günaha sokar, hem hüküm verir.
Boynuma bir düğüm takar gözlerin.

Gökten rahmet gibi düşer alnıma,
Bir nur gibi dolar avuçlarıma.
Bazen âmin olup dualarıma,
Yedi kat semâya çıkar gözlerin.

Gâh gece yarısı, gâh sabahın köründe,
Kabuslar sarıyor her seferinde.
Gelip yüreğimin orta yerinde,
Sönmeyen bir ateş yakar gözlerin.

Ters bakınca, ondan her şey beklenir.
Gönül koysam, gelir bana diklenir.
Bazen öfkelenir, bazen dertlenir.
İçini içime döker gözlerin.

Bin bahar gizlenmiş her gülüşüne,
Bülbül figân edip düşer peşine.
Rayihalar sinmiş sanki döşüne.
Misk-i amber gibi kokar gözlerin.

Bazen keser ekmeğimi, aşımı,
Bin çıkmaza sokar gönül işimi.
Çatlatır kırılmayan sabır taşımı.
Başımı belâya sokar gözlerin.

Silinse hayaller, bitse rüyalar,
Yokluğun her ânı ömrümden çalar.
Öldürür özlemin, içim kan ağlar.
Alnıma bir kurşun sıkar gözlerin.