Boş odam da yosun kokan duvarlarda
Senin resmini çizmeye çalışıyorum
Birazdan etraf kararacak
Zaman duracak ,herşey yeni başlayacak
Sensizlik sarhoşu olurken, dayanmalıyım
Geceler yine sırdaşım,yoldaşım olacak
Yalnızca seni yaşayacağıma seviniyorum
Nakış nakış işliyorum yüreğime
Yine sessiz bir kış akşamındayım
Tuttum ellerinden sevdanın
Dönüşü olmayan yollara düştüm
Yüreğimdeki yaktığın ateşi
Dudaklarıma bıraktığın buse’ni özledim
Sen anlamasan da boş odamda
Aşkınla kavrulmuş yüreğin anlar beni
Hayatın içinde soluk aldıkça
Bu berbat odamda seni yaşamaya çalışıyorum
Savunmasız, yapayalnız kaldığımda
Aşkımın mabedi, sensizliğimin kalesi oluyor
Anılarla avunduğum bu odam da
Papatyalardan fal bile bakamıyorum

Acı çekmeyi de öğrendim artık
Bütün duyularım kaybetmeden
Yüreğimde açtırdığın güllerimi soldurmadan
Biteceğini bildiğin hayatta
Son nefese kadar bu hayatı paylaşmaya hazırım
Hayat bir değirmen gibi öğütür bizi
Kederin perdelerini kaldır pencereden
Hüzünü çıkart yüreğinden
Kelimelere anlam yüklemekten vazgeçtim..
Bu dört duvar arasında
Bir seni anar,seni yaşarım

En büyük deliliğim seni sevmek
Bu günleri hiç yaşamadan
Adın dudaklarımda yok olmadan
Tenim teninde henüz solmadan
Seni yaşamak istiyorum
Nice kaybedişlerden sonra
Bu aşkın pençesinden kurtaramadım kendimi
Zaten hayattan başka beklentim kalmadı
Aşkınla öylesine yanmaktayım ki
Yüreğimin küllerini savurmaktayım

Sensizliğe benimle beraber ağlıyor bu duvarlar.
Rutubetler ondan sen aldırma
Otur şöyle, bir sigara yak, konuşalım.
Anılarla değil, gerçek sevdayı yaşayalım
Sonra ölüme kadar yalnızca susalım
YEŞİLIRMAK