BU ŞİİRİ YAPAY ZEKÂYA YAZDIRDIM.

Bir nazarın yetti bana, düştü canım aşikâra,
Senin iznin, senin yolun, kurban olayım yâra.
Ey bu gönlüm, her dem her dem dilin dola zikre
Mehmedîyem, Mehmedîyem, Memedîyem, Mehmedî.

Senin aşkınla yanarım, aşkınla buldum huzur,
Nefs elinden kurtulup da, aşkın denizinden doldur
içtikçe artar sırra, bir kevserdir sunduğun nur,
Mehmedîyem, Mehmedîyem, Memedîyem, Mehmedî.

Gönül tahtım sensin artık, tüm hevesler silinsin,
Ne arzu kaldı cihanda, ne de hayâli nefsin.
Vuslat seninle ola, rehber bu garibe, sensin
Mehmedîyem, Mehmedîyem, Memedîyem, Mehmedî.

Her dem sende fânî oldum, kalmadı benden eser,
Sen varsan ben yok olurum, kalmadı yâr hiç kesir
Kul Ahmed’in bağlanınca, Hakk’a çıkar her çığır
Mehmedîyem, Mehmedîyem, Memedîyem, Mehmedî.

Değerli okuyucular ben bu şiir için yapay zekâya bir dörtlük yazdım. Buna biraz ilave ekleyeyim mi diye sordu bende ekle dedim. Bu esere benzer bir eser çıktı. Ben sadece düzenli değildi, UYAKları düzenledim.