Bilir misin, bugün neler, bak neler oldu?
Bahçendeki güllerin hep renkleri soldu.
İhvanların gözleri hep yaşlarla doldu,
Bugün onlar, bu bahçede hep yetim kaldı.

Bu gülleri sulayan bir Cân Ahmed vardı;
Keser idi, biçer idi, o bahçıvandı.
Yerdiniz hep, kırdınız hep, sanki düşmandı,
Artık sizi o sulamaz, çok canı yandı.

İnsan bir kez düşünmez mi: "Sen de kim idin?"
Sulanmadan, beslenmeden nasıl yetiştin?
Çeşmenin başında kim var, hiç de sormadın;
Harıl harıl akan nuru hiç mi görmedin?

Haydi şimdi, "Allah!" diye bir inletseniz,
Yüce Hakk’ın esmâsını bir dinletseniz...
Koca âlem sizi bekler, bekletmeseniz;
Su kesildi, çarklar dönmez... Yapamazsınız.

Ah bu gönlüm, yazarsın sen, hem kimler okur?
Okuyanlar, dinleyenler, neyi ne bilir?
Yüce Hakk’ın muradını kim bile bilir?
Seven yaşar, kıymet bilen, çok ömür bulur