(Mitolojik aşklar serisi-5)

Atreus’un oğlu,Helen’ in kocası Sparta kralı Menelaos’un monologu.

"Ben Krallığımı Değil, Gururumu Kaybettim”
Kardeşi Yunan ordusunun baş komutanı Agamemnon’un çadırında, Tenedos’un ( Bozcaada) rüzgarında on yıldır süren Savaşın ortasında...
-Ben Menelaos...
-Sparta’nın kralı,
-Ama karısı elinden alınmış bir adamım şimdi.
Tahtım sağlamdı,
Ama yüreğimdeki tahtı çaldı Paris,
O alçak Troya prensi...
Helen...
Adını her andığımda
Dilime kan doluyor.
Ben seni evimde,
Saltanatımın kalbinde sakladım.
Ama sen,
Bir bakışa mı kandın?
Bir gencin çiçek kokan yalanına mı?
Helen…
Ey kalbimin serseri yıldızı…
Seni ya geri alacağım
Ya da gökler şahidim olsun ki,
Troya’nın külleriyle gömeceğim adını!
On yıldır savaşıyorum.
Senin için mi? Hayır.
Ben bir kadını değil,
Kaybedilmiş bir gururumu almak için dövüştüm.

Agamemnon, kardeşim,
Bu savaşı tanrılara mal etti.
Artemis rüzgarları saldı üstümüze
Uzadıkça uzadı savaş,
Troya kumsalında kum fırtınalarıyla şarkılar söyledi tanrılar.
Ben ise her gece,
Tanrılardan çok seni suçladım Helen! .
Benim aşkım sana yetmedi mi?
Yetmediyse, neden gülümserken gözlerin bana yalan söyledi?

O Paris, çocuksu düşlerinde destanlar mı yazdı?
Ben sana bir krallık verdim.
Ama sen
Masallara inandın.

Şimdi…
Eğer geri dönersen,
Kapılarım açık olmayacak.
Yüreğimde bir mezar kazdım sana,
Ne taşın var, ne de ismin olacak.
Sadece kazıdım:
“Oraya, bir kraliçenin ihaneti gömülecek.

Ben Menelaos’um.
Bir savaş başlattım,
Ama barış hiçbir zaman içimde kurulmadı ve senin ihanetinin bedelini Troya ya ödettim.

“İçi, en iyi savaşan askerlerimle dolu Tahta At’ı hediye ettiğimi sandılar, kendilerini akıllı sanan Troyalılar.
Oysa ben, Zafer çığlıkları attıkları gece ye sakladım son darbeyi.
Akşam olduğunda şehir susarken, içimizdeki cehennem uyanmıştı o gece.

Aliye Uyanık/Bozok kızı
01.08.2025/ Çanakkale/Dalyan








-