Ey süreyyalar süreyyası, özgürlüğün sembolü!
Bu sabah;
Sensizliğin Türkiye’sinde,
Sensizlik damladı yurdunun her köşesine.
Ve bu sabah;
Ayrılık yağmurlarını çiseleyen bulutlar,
Hüznü aşıladı buğulu gözlerimize.

Ey Atam!
Bu sabah;
Gidişine beş kala,
Zalim zaman dargındı
Yüreğimize hasret tohumları eken ölümüne.
Ve akrep dargındı
Hayâsızca ilerleyen taş kalpli yelkovana.
Gözlerde sensizlik çanlarıyla yoğrulan yaşlar
En derin sessizliğiyle
Ve en vakur adımlarıyla,
Huşu içinde damlıyordu sinemize

İşte o an;
Bayrak melul
Ve başlar eğikti.
Rotasını kaybeden kara bulutlar misali,
Dalga dalga hıçkırıklar ses veriyordu yurdundan.
Nemli gözlerle kucağına almıştı al bayrak Mustafa’sını.
Himmeti milleti olan,
Yüz binlerim omzunda bir ulus gidiyor sonsuzluğa.
Edirne’den, Ankara’dan, Diyarbakır’dan
Uğurlar olsun Atam ayrılırken ulusundan.