Bir zamanlar, insanlara kolayca güvenirdim
Herkesin iyi duygular içinde olmasını
Söylenen sözlerinde samimiyeti arardım
Her gülümseyen yüzün ardında
Bir maskenin saklandığını
Her sıcak bakışın ardında bir çıkar olduğunu gördüm
En büyük darbeler hep yakından geldi
Samimiyetine, dostluğuna İnandığım kişilerden
Anladım ki, yaklaşımlar hep menfaat içinmiş
Artık güven duygularımda çatlak oluştu
Her yeni hayal kırıklığı,yeni ihanet getirdi
Kalbim, iyileşmeyecek yaralar aldı
Arrtık her yeni dostlukta temkinliyim.
Boynu bükük,kırık dökük sevgilerden arınırken..
Yüreğime bir kez daha darbe vurup gittiler
İçimdeki o bir türlü dolduramadığın
Kapkara boşluğa doğru yol alırken..
Hayatın girdabına sürüklendim
Sevgisiz kuru bir yaprak olduğumu idrak ettim
Savruldum bir yerden diğer bir köşeye
Karadeniz esintisinde dalgaların sesini dinlerken
Anlattım içimdeki feryadımı azgın dalgalara
Her kıyıya vurduğunda sitemlerini gördüm
Anladılar onlarda öfkelerimin sebebini
Yüreğimi kuşattılar,gözlerim ıslandı
Garip duyguların tutsağı oldum

Her gün karanlığa teslim olunca
Anlamını yitirecek her şey bir süre sonra...
Ağzında gevelediğin kelimeleri unutup
Sende şuursuz hissedeceksin kendini sevgili
İçinde hayata dair onca öfkenin, kızgınlığın
Buram buram kokumu arayacaksın
Gülerken, ağladığını hissedeceksin
Gizemli dünyana döndüğünde
Bana yaptığın ihaneti sende göreceksin
Her ihanetin fırtınasında boğulacaksın
İçindeki ateş, yüreğinde volkan olacak
Pimi çekilmiş patlamaya bomba gibi
Hayallerin, gecenin karanlığında patlayacak
Ay ve yıldızlar gittiğin yolu aydınlatmayacak
Çevrendeki insanlar sana baktıkça
İçindeki umut ışıkları bir bir sönecek
Her ihanetin bedelini ödedikçe
Sende bir mum gibi eriyip biteceksin
YEŞİLIRMAK