"Vuslata Götüren Yol” adlı bu şiirimiz, yazma ve okuma eylemlerinin ortak, karşılıklı besleyen bir döngü olduğunu anlatıyor.

Yüreklerimizden damar damar, oradan kağıdımıza, kalemimize, yazılanların derin anlamlarına ve nihayetinde okurlarımızın kalbine akan bir nehir gibidir bu yolculuk. Bu süreç, yalnızca kelimelerin dizilmesi değil; yazanların iç dünyasını açması, okuyanların ise o dünyayı idrak edip canlandırmasıyla tamamlanır.

İslam düşüncesinde vuslat, sadece kavuşmak değil; bilmek, anlamak ve kalben yaklaşarak teslim olmaktır. Kur’ân-ı Kerîm’in ilahi hakikatlerini layıkıyla kavramak, onunla gönülden buluşmak gerçek vuslattır.

Bu nedenle şiirdeki okur, metni alan değil, anlam ve bilinçle onu canlandıran, ona hayat veren bir güçtür.

Şiirimiz, bu kutsal buluşmanın; yani “vuslata götüren yolun” şiirsel yansımasıdır. Yazılanlar ile okunanlar arasındaki bu bağ, sevgiyle, anlayışla ve derin bir idrakle mümkün olur. Bu yol; şiirin, düşüncenin ve duyguların ötesinde, hakikatin kendisine açılan bir kapıdır.

Okuyan ve yazan bizlere adanmış bu şiirle, her kelimenin birer adım olduğu bu yolda birlikte ilerlemeyi umut ediyoruz.