Saatler yine çalıyor gecenin hüzünlü yarısına,
Ben yine şehrin mateme bürünmüş bir sokağında,
Sanki özleme sönmüş bir sokak lambası altında,
Bir elimde dumani hasrete tüten sıgaram,
Bir elimde okşamaya doyamdığım bir kaç tel saçın,
Gözlerimin ferine aman vermek bilmeyen hayalinle,
Bedenimin fermanım kesilen sol yanıma gargınlığıyla,
Yaşanmış onca anılarla dostane hasbi hal eylerim sevgili...

bu dizeler gecenin sessizliğinde yankı bulan bir iç monolog gibi… Özlemle örülmüş, kırılgan bir anın şiirsel dışavurumu. Gecenin yarısı sadece zaman değil, aynı zamanda duygunun en yoğun ve çıplak hali oluyor burada. Sokağın karanlığı, hayalin ışığına direniyor; sigaranın dumanında bir geçmiş sarılıyor. Saç tellerine dokunan parmak, sevdaya dair son kırıntıları tutmaya çalışıyor gibi. Yürek sesiniz hiç susmasın.Saygılarımla.