Duydum ki sitem ediyorsun
Yalnızlığın adı altında...
Ey benim Süphan DağlıM!
Botan’da gözlerini ararken ben
Gülüşlerini buldum Zagros’un eteklerinde..
Ellerim tetikte
Yüreğim ellerinde
Aklımsa bilmem nerelerde...
Yürürken dikenli patikalarında Cûdî’nin
Bir militanı kıskandırdı sana olan bağlılığım...

Oy Heval..
Sen ki yalnızlığından dert yanıp
Kimsesiz sitemler ederken
Kimbilir belki de sahte insanların arasında
Kendini yerden yere atarken;
Gülüşlerini bahane gösterdim tüm sevinçlerime..
Toprağa düşen ilk cemre misali
Düşerken yüreğimin en derinine
Munzur şahitti sana sevda olacağıma...

Ey kaşı karalım
Süphan DağlıM...
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?
Sen gülümse bir yol bulurum
İste gönlüne yâr olurum
Yaslansan bir kere dağ olurum
Yoluna yoldaş olurum oy Heval
Bir bilsen yüreğim ellerinde
Ben sana kurban olurum...

Kalbine gelen misafirler
Yediler ömrünü birer birer
Hangisi zerre de bir adam eder
Hepsi sinsice arkandan güler...
Sanma ki ettiğin sitemler yersiz
Sessiz çığlıkların yankılanır dağlarımda
Kalabalıklar içinde kalsan da bensiz
Asla yalnız değilsin
Çünkü ben hiç olmadım sensiz....

Ey Süphan DağlıM
Kaşı karalım...
Ne kadar uzakta olursan
Hep yüreğimdesin
Mevsimler geçse bile
Yaşatacağım bendeki seni
Sen benden gitsen de
Ben yaşadıkça hep var olacaksın...

Canıma can bildiğim Heval...
Tuzak dolu ülkemde iltica etmişim yüreğine
Bir yanım Gabar sol yanım sen
Bir yanım Dicle sınırlarım sen
Bir yanım Cûdî özgürlüğüm sen
Mülteciyim sevdana
Sen ne kadar yalnızım desen de
Dağlar haykırır nasılsa
Şehirler birer tuzak
Seninle olmak yasak
Bedenim senden çok uzak
Bir yanım Süphan tek davam sen
Davam sevdamdır asla dönmem ben...