Biz seninle söz vermedik mi..
Bir daha kanmak yok diye...
Gözyaşlarımızı içip içip taşmadık mı
Aysız gecelerde..
Dünya yıkılmış da altında kalmıştık
Enkazlardan çıkmadık mı parçalara ayrılarak
Ruhumuzun açlığını kanla besleyip de
Sabahlara tıka basa doymuş gibi uyanmadık mı
Ey gönül...
Hadi beni her seferinde kandırıyorsun da
Kendin nasıl inanıyorsun sonunu bile bile
Kaç gece daha ölüp
Sabaha dirileceğiz..
Oysa doldurmuştuk üzülme kotasını
Sen üzülme bir yol bulurum diye diye
Sürükledin beni dikenli patikalara
Kan revan içinde kalırken ayaklarım
Sen gülümse geçecek diye aldattın

Biz seninle yaralarımızı çamurla sıvamıştık
Aşka inancı kuyulara atıp üzerine beton dökmüştük
Sevda denen illetten canımızdan can vererek
Sıyrılmıştık hani...
Ben düşmezdim bu kadar...
Kolum kopardı da bağlardım yeniden
Tırnaklarımı kökünden söküp de
Saç tellerime ekerdim
Sen vurmazdın beni böyle
Birlikte savaşırdık tüm sevgi gösterilerine
Atmazdın bile bile ateşe
Ey gönül...

Zincire vurulmuş küfürlerimle oynuyorsun
Yapma!
Öfkem sana değil
Sana yine inanan bana.
Dost musun düşman mı
Bir sen biliyorsun beni
Biz seninle kaç ölümleri öldürdük de
Yeniden yeniden dirilmedik mi?
Kalmadı gözümde yaş
Kalmadı çamur sürecek bir yer
Bak gidiyor canımdan can
Dizlerim beni çoktan terketti
Dermanım derman olmuyor
Yetmiyor artık bize..
Dur Gönül
Etme Gönül
Bizi bizden koparma
Çivisi çıkmış dünyada
Sevilecek misin?
İnandın mı sende?
Ölmüyorum ulan gülmüyorum da!
Bu saatten sonra
Sana da yok eyvallah
Yüzüme karşı yer mi bir daha bu sevdalar
Beni vursa da bu kancıklar
Anca uzaktan
Sırtımdan vururlar...

(Anlık)