Zaman sadece akıp geçmiyor ki,
Senden, çok şey alıp götürüyor.
Bazen elinde olanı.
Bazen evinde olanı.
Bazen de gönlünde olanı.
Biz her şeyi zamana bırakırken,
Zaman bize ne bırakıyor acaba.
Hiç düşündünüz mü?

Yarının meçhul olduğu bir dünyadayız.
Bitmeyecek zannettiğimiz bir ömürde,
Yarına bırakıyoruz, sevgimizi, sevdiğimizi.
Gaflet uykusundan uyanamıyoruz.
Oysa ki yarına bıraktığımız her şey,
Yarım kalacak belki de.
Zamanın tortusu bulaşmış ellerime,
Kurtulamıyorum….

Her ne kadar yaşamak,
Bir umut olsa da.
Gün gelir umudun biter,
Kalırsın bir sokak ortasında.
Sırtındaki bıçak yaraları,
Sızladıkça.
İç çekerek bakarsın.
Beş para etmez yüreksizlere,
Harcadığın o yıllara….

Yalandan bir dünyanın kapısını açar,
Ellerin.
Yüreğinin çıkmaz sokağında yürür,
Yorgun ayakların.
Karanlığın koynunda uyutur seni.
Pembe hayaller çizerek,
Aldatır inanmak isteyenleri.
Sağanak kurşunlar yağdırır gözlerinden,
Acımasızdır bu şehirin geceleri.
Acımasızdır…..

Şimdi kırgınlıklarımı biriktirdim,
Avuçlarıma.
Şifa niyetiyle sürüyorum yaralarıma.
Kaderin bulutlarından mutluluk yağarken,
Ben şemsiye açmışım sanki,
Rastgele savrulan damlalara.
Tercihen değil, mecburen bir hayat,
Mecburen….

…..,Meryem Keskin…..
……06.09.2024…….