Bundan sonra ikilemde kalmayacağım
Varlığınla yokluğun arasında ki mücadelemde
Artık sadece sen olmayacaksın
Hayatın gerçek acımasız yüzünü gördüm
Ve her dakika yüzleşmeye başladım
Aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda
Belki birkaç satır arasında unutulacaksın
Boş bir kağıda sığınmayacak sitemlerim
Bundan sonra samimi bir gülüş yeter bana
Hani, konuş konuş derdin ya
Şimdi haykırabilir miyim korkaklığını.
Bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı
Sahiplenmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken
Susar mıyım sanıyorsun
Gülüp geçer miyim yoksa
Aslında alıştırmalıyım kendimi
Dönmeyecekmişsin gibi unutmalıyım
Tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim
Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı
Kalbimin sayfalarından koparıp savurmalıyım seni
Silmeliyim seninle yaşanmış tüm zamanları
Uzaklaşan her adımda yüreğimden
Ne yaşanmışsa hapsetmeliyim anılar sokağına
Kopan takvim yapraklarını saymamalıyım
Yokluğunun güncesini tutmayı bırakmalıyım
Her yeni güne isyan yok bundan sonra
Kabullenmeli, hazmedmeli, aldırmamalıyım
Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım
Sırf seni kolayca unutabilmek için.
Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti geldi
Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan
Sanki benim hiç olmamış gibi yaşamalıyım
Unutma ki, bir kalbin gerçek gücü
Böyle fırtınada ayakta kalmak ile gösterilir
Her dalgayı karşılayacak kadar
Dimdik ayakta kalmalıyım.
YEŞİLIRMAK