Sen gitmiştin

Kaldı bir iz, silinmez içimden,
Ne rüzgâr alır, ne zaman ezer.
Yoruldu kalbim, sustu dizeler
Sen gitmişsin, ben hâlâ senden.

Bir düş gibi aktı mevsimler suskun,
Baharda soldu tüm umutlarım.
Gülüşümde bile iz var buruk,
Seninle güldüm, seninle yandım.

Bir şarkı çalınca adın düşer dile,
Yarım kalan sözler, yanar içimde.
Kime anlatsam eksik bir hece,
Bu sevda sığmaz ne söze ne şiire.

Soluk bir resim kaldı elimde,
Bakarken her şey yeniden kırılır.
Gözlerin uzak, gülüşün yabancı
Ama ben hâlâ içimle barışık değilim.

Geceler sırdaş oldu yüreğime,
Adını duvarlara fısıldadım ben.
Sustum belki, ama her suskunlukta
Kalbim bağır bağır seni söyledi.

Senin ardından çok şey yazıldı,
Ama en derini hep içimdeydi.
Sen bilmedin, belki hiç bilemeyeceksin
Ben seni yandığım gibi sevdim.

Yar olmadın, yaraya tuz oldun,
Ben “ömür” derken, sen suskun kaldın.
Bir sözle dönerdin, dönmedin
Seninle dünya bile dar geldi bana.

Bir gülüş yetseydi dönmene,
Ben yıllarımı saklardım o tebessüme.
Ama sen en çok susmayı seçtin,
Ve ben sustukça içimde büyüdün.

Zaman geçer, iz kalır yürekte,
Bazı yaralar hiç kabuk tutmaz.
Seninle açılan, sende kalmaz
Gönül unutur sanma, alışmaz.

Belki bitmez bu hikâye bir yerde,
Ama ben seni burada bırakıyorum.
Kalbime yazdım adını gizlice
Şimdi üstünü susarak çiziyorum.

Hakkı kalabalık