Ne fırtınalar geçti üzerimden,
Yıkıldım… savruldum… içime kapandım,
Bir ben bildim ne kadar yalnız kaldığımı,
Bir de geceler, sessizliğe ağladığım…

Sonra sen geldin…
Ne bir gürültü, ne büyük cümlelerle değil,
Sadece bir bakış…
Ve sustu içimdeki tüm kırgın kelimeler.

Rüzgar başka esti o gün,
Güneş başka bir yerden doğdu sanki,
Kalbim, kendine ait olmayan izleri
Bir bir silmeye başladı sessizce.

Zaman durmadı…
Ben de durmadım…
Ama ilk kez birinin yanında,
Olduğum yerde güzel kaldım.

Kalbim seni yazdı,
Yavaş yavaş ama kararlı…
Her harfinde umut vardı,
Her satırında güven, huzur, yarın…

Belki anlatamam tam olarak,
Belki her kelime yetersiz kalır sana,
Ama içimde bir ses, usulca fısıldıyor:
Bu sefer farklı... bu sefer başlıyoruz.

Ben…
İlk kez geleceğe inanıyorum.

Ve şimdi, geçmişin küllerinden doğan bu sevda,
Sonsuzlukta yankılanan ilk ve son sözdür bize.

Kalbimizde yeşeren bu umut,
Yılların yorgunluğunu sildi usulca.
Artık her adım, her nefes,
Yeni bir başlangıcın sessiz müjdecisi.
Sonsuza dek sürecek bir yoldur bu,
Sevda ile yazdığımız, bizden kalan.

Bir umut ki kök salar kalpte,
Zamanla büyür, hiç solmaz, gider bize.
Dikenli yolları aşar cesaretle,
Bu sevda artık ebedidir, bizimle.


---

İMZA: 🥀 EYLÜL 🥀
“Her fırtınanın ardından gelir sakinlik, her yıkılışın ardından yeniden ayağa kalkış… Bu sefer farklı, bu sefer gerçek. Kalplerimizin buluştuğu yerde başlıyor yeni bir hayat. OKUDUĞUNUZ için teşekkürler, sevgiyle kalın.”