Kıyametim Gözleriniz


Kıyametimdi gözleriniz bayım...
Sessiz bir yangının eşiğinde,
gölgenizin peşinde,
kimsesiz bir kuş gibi çırpınırdım...

Günlerce,
Gecelerce...
ellerinizin hayaliyle yanar
özleminizle köşe bucak
yıpranırdım...

Suya hasret
Kurumuş bir gül gibi
Ölüp ölüp dirilir,
Dipsizce, çaresizce
Kıvranırdım...

Ama hiç bilmezdiniz bayım,
küllerimi görmezdiniz
Çölüme bir damla su serpmezdiniz!

Ah bayım,
şimdilerde nereye baksam siz..!
Bir bilseydiniz,
Siz bende ne çok şeydiniz
Ama hiç bilmezdiniz...

Mevsimsiz bir kışta yağan kar gibi,
düşmenizi isterdim usulca düşlerime
Ama düşmezdiniz üzerime!

Ah bayım,
Ne çok biriktiniz sözlerimde
Bir bilseniz...
Keşke biraz eksilseniz!

Ah bayım,
sevsem şimdi sizi sizden izinsiz,
“Bu ne çocukluk!” dersiniz.
Bilirim, istemezsiniz.

Ama
kalbimin en çiçekli köşesindesiniz...

ah bayım...
kirpiklerimi ıslatıyor hayaliniz...

Ah bayım
kimsiniz siz?
Kıyametim gözleriniz...!


©Ayşegül Eren

Telif hakkı saklıdır.