Artık bir kız çocuğu değilim.
Hayat bana savaş yolunu çizdi.
Kaderime boğun eğip o çelik zırhı denemeliyim.
Aslında hayır bu zırh bana yakışmıyor.
Hâlâ en sevdiğim oyuncağı kaybetmiş gibi ağlıyorum.
Çelik zırh bana çok ağır geliyor.
Kılıcımı tek başıma sallamam gerekmesinden nefret ediyorum .
Dünyayla tek başıma savaşmam gerek ama ben korkuyorum.
Ve korktuğum için her seferinde çok utanıyorum.
Bir zamanlar yumuşacık olan tenim şimdi nasırlar bağladı.
Ve dünya bilmeli ki ben onun düşmanı değildim.
Eşit olmayan savaşlara birer birer öncülük ettim.
Ve sonunda ruhum kırıldı.
Hayat bana darbeler ve hançerler yedirdi.
Sonunda kendimi baştan inşa ettim.
Ve eğer ağlarsam sonum olacak biliyorum.
Çünkü tüm savaşlarım görülmeye değerdi.
Bu zırh sadece sefalet getirdi.
Bedenimi kaybolmuş bir ruha dönüştürdü.
Artık kanatlarımı kaybettim.
Ve ikinci olmamak için savaşı ben başlatıyorum.