1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
198
Okunma
Eskimiş kapıları gıcırdıyor hayatın.
Ve ben bağıra çağıra soruyorum.
Neden!
Neden bu kadar yapay her şey?
Sahiden sevmiş miydi beni?
Gerçek miydik biz?
Kalp kırıkları üzerinde yürüyorum hayatı.
Kırık cam parçaları gibi geçtikçe acıtıyor.
Kimse anlamıyor.
Ama gözlerine benim gibi bakmadılar hiç.
Gözünden düşen bir damla için bin gece ağladım.
Bunu kimse bilmez, sen de dahil.
Biz duvarlarımızı yıkamadık sevgilim.
Peygamberler görse secde ederdi bu aşkı.
Ben sana gösteremedim.
Korktum...
Artık hiçbir şeyden korkmuyorum biliyor musun?
Hep içime içime konuştum.
Sustum.
İlk defa ölümden korkmuştum.
Artık korkmuyorum.
Aşktan da korkmuyorum artık.
Zira imkansıza aşığım.
Artık beni incitemez.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz