0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
123
Okunma
Karadeniz’in dalgası vurdu,
âsi bir gecede.
Hayat, yine bildiğini yaptı.
Ay ışığı, yavaş yavaş kayboldu...
Karanlık sardı dört bir yanı.
Dağlar, çağırdı ayazdan önce.
Orman, içine çekti ruhu.
Beden, sıkıştı ayaza;
kelepçe takıldı güneşe.
Doğa, görevini unuttu.
Soldu çiçekler...
Tohumu yeniden eksende
yeşermez çimenler.
Dünya çöktü.
Tükendi insanlık.
Nesil tükendi...
Karardı dünya.
5.0
100% (1)
