Aşkın da var bir kanunu
Bazen güler bazen ağlarsın
Her şey toz pembe görüşürken
Birden kara bulutlar çöker üstüne
Kim haklı kim haksız karar vermek çok zordur
Deli gibi seviyorum derken terk edilen mi
Bu sevgiye karşılık veremeyip altında ezilen mi
Yüreğinde taşımak zorunda olan terk eden mi
Gerceklerden de kaçmakla kurtulamaz insan
Aşkın olmadığı sabahlara uyanmak mı
Son kez rüyada görmeyi umut eden seven mi
Öyle veya böyle terk edilen yemiştir vurgununu
Gözaşı pınarları kurumuştur geceler boyu
Zor olsa da ayrılık
Yüreğinin boşluklarına koymuştur umutlarını
Bir damla yaş ile dolmuştur terazinin kefesi
İnci tanelerini mendiliyle sildikce
Cevap aramıştır aklındaki sorulara
Dengelenmez bir türlü,ağır basar hayalleri
Belli ki sevmiştir, saygı duyarız fikirlerine

Ne demeli gitmek istemezdim deyip gidene
Yoksa geçen her günü sevap mı bildi kendime
Kisa mutluluk yaşayıp bedeli gözyaşi olsada
Kimine göre bir yüreği yakmış yıkmış
Bir ömrü parçalamış acımasız biridir o
Her türlü cezayı hakediyordur.
Hakkı değilmiydi terkedileninde mutlu olmak
Uyandığı rüyanın kabusa dönüşmesinden korkuyordur
Çaresiz bir umudun kıskacına düşmüştür
Hep aklı kayar aşkın deliliğinden yana
Kitlenir dudaklar konuşamazlar
Bazen kendileri bile bilmezler
Gidişlerinin üç harfte gizlendiğini

Adına ne derseniz deyin
Her ikisinde sevmişdir bu iki kişilik bir oyunda
Hangi rol kime uygunsa kuralına göre oynamıştır
Terk eden de, terk edilen de yoktur aslında
Bir taraf mızıkçılık yapıp yarım bırakmıştır oyunu
En heyecanlı tatlı yerinde

Dokunmaktan haz duyan bir bedenin
Kıvrılıp yanına uzanmaktır niyetleri
Ya da dudaklara kilitlenmek istiyorlardır
Dürüstçe bizim acımasızlık sandığımız
Aşklarını yoldaş olarak almışlardır yanlarına
Çünkü her yaşanmış mutluluğun üzerine güneş doğmaz
Sadece kara bulut gibi gölgesi kalır gidenin
Bulut çekilince günü aydınlanır severken terkedilenin
YEŞİLIRMAK