Ve insan bazen, gitmeyenlerin yokluğunda da eksilir…

Zamanla bir şey olmuyor insana.
Asıl kırıldığı yer,
iyileşmeyen yanıyla kalıyor içinde.

Ben artık
gittiğini değil,
neden hiç dönmediğini düşünüyorum geceleri.
O kadar çok sustum ki,
artık kelimeler bile beni tanımıyor.
Bir ismi unutur gibi
kendimi unuttum.

Gönlümde hâlâ
adını gizlediğim bir masa var.
Çay bardakları hep iki kişi için,
ama tek içilen her yudumda
bir özlem daha eksiliyor içimden.

Bir kadın,
kaç sükûnetin yorgunuysa
o kadar derin sevilir derler.
Ben en çok
kendimi affedemediğim yerlerde
sana rastlıyorum hâlâ.

Bir göl kenarına
ayak izini çizersin ya çocukken,
su siler, zaman unutur…
Gönül?
O unutmaz işte.
O iz, bazen
göğsümün tam ortasında yanıyor.

Artık dönmesen de olur.
Ben seni beklemeden de
yarım kalmayı öğrendim.
Zaten bazı vedalar,
gitmeden de bitermiş.

Ve ben,
gönlümün sürgün yerinde
bir sandık daha açtım bu gece.
İçinde sen varsın,
fotoğraf yok.
Sadece bakamadığım bir boşluk.
Sesini kaydettiğim
bir türlü silemediğim bir boşluk…

Ben sevmeyi
gidenlerden değil,
hiç gelemeyenlerden öğrendim.
Ve şimdi
bir sürgün çiçeği daha ekiyorum yüreğime.
Kimse bilmesin yerini diye
sana dair dualarla suluyorum.


Peri Feride ÖZBİLGE
13.07.2025