Yalnızlık yalnızlığa bakar bazen…

Bazı geceler
adını unuttuğum bir dua gibi
gökyüzüne bakıyorum.
Sanki bir yıldız,
göz kırparsa sen geleceksin gibi…

Oysa çok oldu.
Ne yıldızlar bana bakıyor,
ne dualar seni çağırıyor artık.

Yalnızlık da yoruluyor zamanla.
Bir boş sandalye,
bir boş çerçeve,
bir boş “geliyorum” mesajı…
Hepsi birer mezar şimdi.
İçinde hâlâ sana yazdığım
yollayamadığım cümleler gömülü.

Sen giderken
götürdüğün her şeyden fazlası kaldı bende:
Bir elini tutmuş gibi hâlâ elim terli,
bir bakışını görmüş gibi gözlerim dolu.
Ve sesin…
Bazı sessizlikler senin tonunda susuyor,
duyuyor musun?

Ben hâlâ gülmeyi biliyorum,
artık o kahkahalar
biraz ağlamak gibi.
Biraz “boş ver” demek gibi.
Biraz da seni
tam unutacakken hatırlamak gibi…

Kalbim hâlâ
sana ayrılmış bir odayı kilitli tutuyor.
Ne anahtarını atıyor,
ne yeni biri gelsin istiyor.

Ve ben,
her sabah biraz daha büyürken içimdeki gurbet,
şunu öğreniyorum:

Bazı gidişler sadece bir veda değilmiş.
Bazı gidişler,
bir ömrün geri kalanını
yalnızca “beklememek”le yaşamakmış…

Hâlâ,
bir çocuk gibi,
pencerelere bakıyorum ara sıra.
Kim bilir,
belki bu sefer gelen
gerçekten kalır…

Kim bilir!


Peri Feride ÖZBİLGE
14.07.2025