Hayatın gerçekleri, filmlerdeki gibi değildir.
Orada hep mutlu sonlar, beklenen kavuşmalar, adil sonlar vardır.
Gerçek dünyada ise;
hayat bazen sessizdir, acımasızdır, ve çoğu zaman haksızdır.

Filmler umut verir insana;
seni kurtaracak biri gelecek,
yanlış anlaşılanlar sonunda anlaşılacak,
sevdiklerin asla terk etmeyecek sanırsın.
Ama gerçek hayat, bu sözleri söylemez sana.

Gerçek hayat;
bazen yanlış insanların kazandığı,
doğru olanların kaybettiği bir yerdir.
Bazen hiçbir şeyin adil olmadığı,
hak edenlerin yalnız kaldığı bir yerdir.

Sen filmlerdeki gibi bir hayat beklersin;
bir mucize olur, birileri seni anlar, birileri seni kurtarır diye.
Ama mucize olmaz;
insanlar seni anlamaz, kurtarmaz,
sadece kırar, üzer ve yalnız bırakır.

Hayaller ve gerçekler çarpışır içinde,
en derin hayal kırıklıkları burada başlar.
Film biter;
ama senin hayatın devam eder,
gerçek ve acımasız.

Bu yüzden hayatını film gibi yaşama,
yoksa sonu olmayan bir hayal kırıklığının içinde kalırsın.
Gerçeklerle yüzleş,
acısa bile yaşa,
çünkü hayat ancak böyle gerçek olur.
Utku Can Güzel’in boşa akıp giden bazı gençlere: keşke dememesi için yazdığı kısa sözlerden biridir...