Sonsuzlukta bir an,
her nefes, bir başlangıç, bir bitiş.
Ömür dediğin,
gökyüzünde salınan bir bulut misali,
şekil değiştirir, dağılır, yeniden var olur.

Düşünce, bir tohumdur,
toprağa düşer, filizlenir, kök salar.
Sorular büyür içimizde,
evrenin sırlarına uzanan dallar gibi.
Kimim ben? Nereden geldim? Nereye giderim?

Yanıtlar, rüzgarın fısıltısında,
denizin derinliğinde,
bir çiçeğin sessiz açılışında gizli.
Felsefe, bir yolculuktur,
kendine doğru, evrene doğru.

Görmek değil sadece,
hissetmek, dokunmak, idrak etmek.
Her an bir ders,
her düşüş bir yükselişin habercisi.

Işık ve gölge, zıtlar ve birleşenler.
Hayat, bir ayna,
bize kendimizi gösteren.
Korkuların ötesinde,
sevgi ve bilgelik bekler bizi.

Ve bir denizin melteminde,
denizin kokusuyla karışan düşlerimizde,
anlarız ki,
her şey, bir bütünün parçası.
Felsefe, yaşamaktır,
dolu dolu, farkında olarak.


Merdümgiriz