Bir nefes al derininden,
Gecenin en koyusunda bile kaybolmayan yıldızları düşün.
Her biri kendi ışığında titreşir, uzak, yalnız sanırsın,
Ama hepsi aynı gökyüzünün altında birleşir,
Görünmez iplerle bağlıdır birbirine, tıpkı bizler gibi.

Hayat bazen yorar, bilirim.
Omuzlarına biner yükü dünyanın, adımların ağırlaşır.
İçinde bir fırtına kopar da, sığınacak liman ararsın.

Kaybolmuş hissedersin kalabalıkların ortasında,
Duyulmaz olur sesin, anlaşılmaz kelimelerin.
Ama yalnız değilsin, inan bana.
Aynı yollardan geçen ne çok ruh var,
Aynı yağmurda ıslanan, aynı güneşte ısınan.

Bir el uzanır bazen hiç beklemediğin bir anda,
Bir gülümseme ısıtır içini, bir tatlı söz sarar yaralarını.
İşte o an, umut yeniden filizlenir toprağında kalbinin.

Enkazın içinden bir çiçek uzatır başını güneşe.
Hatırla o gücü, içinde uyuyan o devi uyandır.
Hayallerin var senin, kanat çırpmayı bekleyen,
Düşlerin var, gökyüzüne salınmayı özleyen.

Korkma adımlarını atmaktan,
Yolun kendisi de bir varış yeridir aslında.
Her tökezleme bir ders, her duraksama bir nefes alma anıdır.
Önemli olan devam etmektir,
Yüreğindeki pusulayla, gözlerindeki ışıkla.
Bu şiir, o ışıktan bir parça olsun size.

Paylaş ki çoğalsın, dokunsun başka canlara.
Kelimeler ki köprüdür gönülden gönüle,
Birleşsin ellerimiz bu mısralarda,
Umutla bakalım yarınlara, hep birlikte..

Merdümgiriz