kavramakla başlamıştı her şey
kavram
kelimeye anlam
anlama değer biçmek
değeri de sol cebe koymak
bazen ağırdır
bir soluna
bir eline
bakarsın
kaça dersin kaça
bu değer
neden bir koyup iki alamam
verdiklerim
aldıklarımı hep solda sıfır bıraktı
bir yanlışlık var bu işte
toprak bile dilsiz ,bedensizken
bir verip binlerce söküm yaparken
insanlara ver ver aç
dinazorlar gelir aklıma
doymak bilmediler
açlıklarının içinde aç gittiler
soylarını kuruta kuruta
içimizde dinazor beyinliler var
ve ben kavradıkça ,tanıdıkça
yalnızlaşıyorum
aidiyet duygusu diyorum
kim kime ne kadar ait
doymak geliyor aklıma
dinazorlar geliyor aklıma
susuyorum
kendi kendime susuyorum
içim içime
dilim sesime
solum aklıma
küsüyorda susuyorum
söz yürümez oluyor
harflerin boynuna
urganlarca açlık dolanmış
kim hangi dili konuşuyor da
anlam ,kavram vatansız olmuş
mülteci mülteci dolaşır
ayaksız
ne bir terlik sesi
ne bir ruh sesi
yoklar fısıltısı belki
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz