Bahtımın diyârına, bahar geldi sandım da,
Bir gülün yaprağına, bin ümitle tünedim.
Bitmeyen bir hasretin, kasvetine yandım da,
Kızıl ufka yürürüm, günbegün adım adım.

Akşamları sabâha, ekler dururum amma,
Gece gündüz yolunu, bekler dururum amma,
Gözyaşımı ellerden, saklar dururum amma,
İki yanıma düştü, şimdi kolum kanadım.

O gül yüzünü gördüm, gözüm birden kamaştı,
Gönül sevdâ denilen, duyguyla doldu-taştı.
Gerçi ıstırap yüküm, gücümü çoktan aştı,
İzin vermez dönmeme, sözden asla inadım.

Nasıl desem bilmem ki, olmayınca olmuyor,
Öyle çileler var ki, ayla yılla dolmuyor.
Bir kez açan sevdâlar, kolay kolay solmuyor,
Aşkın kutsi sihrini, yaşayarak sınadım.

Yaratmış Rabbim mâdem, sevdâ isimli koru,
Yanmak düşmez mi kula, kader bilip her zoru.
Yeter ki yârim olsun, böyle güzel bir peri,
Varsın bir an düşmesin, elin dilinden adım.

Veli BOSTANCI