Kırık kalplerin ardında bir iz,
Düşen her damla, bir başka hüzün,
Bir zamanlar sevdanın sıcak rüzgarı,
Şimdi yalnızca soğuk bir esinti gibi…

Yıkılmış duvarlar, sessiz çığlıklar,
Aşkın gölgesinde kaybolan yıllar,
Ne zaman söndü, ne zaman bitti,
Hangi anı hatırlatır bu kırık yelkenler?

Bir zamanlar birlikte kurduğumuz hayaller,
Şimdi her biri birer kırık aynada,
Bütün sözcükler boş, anlam yitik,
Ve ben hala seni bekliyorum,
Zamanla silinen o eski duygularla…

Kalbimdeki köprülerden sadece hatıralar geçiyor,
Bir zamanlar sevda demekti, şimdi yara,
Her adımda biraz daha silikleşen izlerin,
Bir zamanlar senin olan, şimdi yalnızca bir masal…

Geceleri sensiz geçen saatler,
Birer yıllık sessiz feryat,
Bir zamanlar gülümsediğimiz o yollar,
Şimdi karanlık, soğuk ve terkedilmiş…

Ama bir umut var, bir kıvılcım hala yanıyor,
Belki de kırık kalpler yeniden iyileşir,
Kim bilir, belki bir gün zaman,
Bizi sarar ve eski aşk,
Tekrar eski halini alır…

Ama şimdi, kalbimdeki her kırık,
Bir hatıra, bir sevdalı iz,
Ve ben her birini taşıyorum
Seninle geçirdiğimiz o zamanların yüküyle…