Küfür saman yığını, arada bir tozuyor
Atom çekirdeğinde Nûr Muhammed (s.a.v) yazıyor.
O’nsuz her nefes buhran, O’nunla her an bayram
Gül-i Muhammed âşkı her düğümü çözüyor.

Bir ateştir sevdası kül eyleyip yakmayan
Nice aşıkları var yanmaktan hiç bıkmayan
Gül kokusu alamaz, burnu çöpten çıkmayan
Mü’mine O’nsuz geçen ömür bin yıl uzuyor.

Onsekiz bin âlemin O’dur varlık sebebi
Ümmetin tek umudu, Yaradanın Habib-i
Dertlilerin dermanı, hastaların tabîb-i
Ravzasından âleme ab-ı hayat sızıyor.

Övgüler naçar kalır, anlatmaya söz yetmez
O’nsuz şu koca âlem gözümde dirhem etmez
Mevlâ’m Nûr Muhammed’i inciteni affetmez
Kurulan tuzakları gün geçmeden bozuyor.

Zerre yok ki Mevlâ’nın eğilmesin önünde
Elbet sonu gelecek, zalimin de zulmünde
Bir bir hesap verecek, küfür mahşer gününde
Kuduz köpek eceli yaklaştıkça azıyor.

Cahil olan bayılır lafı dolandırmaya
Şeytan planlar yapar mü’mini kandırmaya
Yetiyor vızıltısı mide bulandırmaya
Sinek ufaktır lâkin çöplüklerde geziyor.

Kalpleri mühürlüdür görmezler, bilmiyorlar
Ateşe koşuyorlar, derya’ya gelmiyorlar
Ebu cehil ölmedi, aramızda diyorlar
Çok az kaldı leşine, ümmet çukur kazıyor.

Allahümme salli ala seyyidina Muhammed’in ve âlâ âli seyyidina Muhammed.

Nuriye Akyol
2/7/2025