Ruhun Yaşı Yok”


İnsan kaç yaşında olduğuyla değil,
Kaç defa yeniden başladığıyla büyür.

Bazen yirmisinde çöker içi,
Bazen yetmişinde çiçek açar insan.

Çünkü ruhun yaşı yoktur…
O, ne takvim sorar,
Ne doğum günü hatırlar.

Sadece yaşadığıyla yoğrulur.

Gençliğe aldanma…
Genç bedenler taşır bazen en yorgun kalpleri.

Ve yaşlılığa da küsme…
Çünkü kırışan cilt değil,
Umudu bırakmış kalptir.

Tutun hayatın en sağlam yerine.
Bir gülüşe, bir dosta,
Bir sabah güneşine…

Kim bilir,
Belki de en güzel yaş,
Şimdi başladığın yaştır.

Hayatın ömrü belli değil,
Ama ruhun ömrü sonsuz.

Ve sen neysen,
Ruhunda o saklıdır zaten.

Bir çocuğun gülüşü,
Bir adamın aşkı,
Bir kadının gözyaşı…

Tüm bunlar gösterir insanı.

Yaş değil.