Eksik Atan Kalpler Ülkesi


Sözler tutulmaz olmuş,
Gölgesiz kalmış artık her cümle.
Ne yeminler eskisi gibi ağır,
Ne de suskunluklar bir anlam taşır olmuş.

Bir gülüş bile kiralanır olmuş pazarlarda,
Her dokunuşun karşılığı var terazide.
Vicdan, üç parça altına taksit ile rehin…
İnsanlık veresiye gibi, veripte, alamadığın olmuş.

Her ağız başka bir yalanla uyanıyor sabaha,
Gerçekler, göz kapaklarında sürgün artık.
Kalpler eksik atıyor bilmeden ve sessizce,
Yaşamak bile bazen yarım kalıyor.

Oysa bir zamanlar…
Bir söz, bir bakış yeterdi inanmaya.
Şimdi kime baksan,
Bir perde, bir maske, bir yarım hikâye.
Sustuğum her şey birikir gecelere,
Konuşsam da duyamaz kimse içimdeki sesi.
Giden gittiğiyle kalmaz bazen, unutur da !
Kalan, giidenin gölgesi gibi yaşar.

Bir gün ararsan, bulamam diye korkma sakın
Kalabalıklar içinde en sessiz köşedeyim.
Eksik atan kalpler ülkesinde
Ben hâlâ tam o bıraktığın yerdeyim.