yine gözyaşlarımın üstüne yansıdı nefretin
ve bir sabah daha kaybettim seni..

ilk bakıştığımız an gibi olsaydı keşke her şey
yüreğimde hep kalsaydı sevginin izleri..

usulca vedalaşırken avuçlarımdan kayardı saçların
bakamazdım uzun uzun göz bebeklerine..

baştan başa ruhumu sarardı enfes kokun
hiç gitmezdi içimden uzaklaşsak bile..

sen şu ana dek söylediğim en özel cümle
tarif edemem yetersiz kelimelerle..

bakışlarının manzarasına şiddetle tutkunum
beni yok sayarak böylesi incitme..

her akşamımın sabaha çıkan tek anlamısın
gölgelerinle gündüzlerimi hiç etme..

seni sevmek bir tutku ve sanat benim için
uğruna ölünen bu başyapıtı kirletme..

senden bir an olsun vazgeçemem bana inan
hani ömürlük olacaktı verdiğin son sözde..

her yerde inan sen varsın nereye gitsem
sevdanla beliren bu adamı ürkütme..

belki bir gün sonsuz bir hüzünle hatırlarsın
o ömür treni hızlıca önünden geçtiğinde..