9
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
432
Okunma

Bu şiirim, bireyin içsel dengesinin toplumun gelişmişlik düzeyiyle nasıl etkileşimde olduğunu sorguluyor.
Hormonlar, nasıl vücudu uyarır ve dengelemeye çalışırsa; bireyler de toplumun sinyalleriyle şekillenir, baskılanır ya da yönlendirilir.
Gelişmiş toplumlar, bireyin iç uyumunu destekleyen bir yapı kurarken; az gelişmiş toplumlar, bu dengeyi bozan baskılar, korkular ve kısıtlamalar üretir.
Duygular bastırıldıkça bezden sızar, stres hormon gibi yayılır, iç sistem alarm verir.
Şiir, hem bedensel bir düzenin kırılganlığına hem de toplumsal yapının birey üzerindeki görünmeyen etkilerine ışık tutuyor.
Hücreler arası bir boşluktayım, doluyor.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Boşluklar doldurulup yenileri geliyor.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Endokrin bezlerinden hormon salgılanırken,
Emir ve yasaklarla kurulmuş mutlak düzen.
Hormon dediğimiz şey kaderse, göster özen.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Bezden sızan duygular sürekli değişiyor,
Değişimle birlikte büyüyüp gelişiyor.
Az gelişmiş yapılar baskılanıp yaşıyor.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Biri haber getirir, reseptörü uyarır,
İç denge kurulalı hataları ayırır.
Harekete geçerken kimi zaman kayırır.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Stres yaptıkça panikle geri kaldırıyor,
Büyümenin önüne geçenler saldırıyor.
Bu sistem başlı başına bizi yıldırıyor.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Bir sistem ki sessizce kendini onarıyor,
Her bez, unutulan duaları çağırıyor,
Etkiyi tepki gösterip yüzlere vuruyor.
Beni duy, dengele; iç uyum sağla bu defa.
Uyum denilen şey hep yasayla mı sağlanır?
Herkes tek düze aynı hormonla mı davranır?
Toplum gelişmedikçe kader, kısmet bağlanır.
Beni gel, hassas dengem bozulmadan bu defa.
Cumamız mübarek olsun; hayırlı günler olsun...
5.0
100% (17)