14
Yorum
39
Beğeni
5,0
Puan
406
Okunma

Yazmak, bazen susmanın başka bir şekli. Bu şiiri kaleme alırken geçmişle bugünü, klasikle moderni iç içe düşündüm. Her kıta, bir iz; her dize, bir soru. Kimsenin elini tutmayan ama herkese değen bir aşkın şiiri belki de bu. Sessizlikte yankılanan sözcükler için yazdım.
Tefekküre dal sen yine,
Kalemini al sen yine,
Yaz, sözünü sal sen yine,
Kal, hep hoşça kal sen yine.
Sözün varsın, gönle aşsın.
Sen ki gönül alan kuşsun.
Şakı kuşum, gönül coşsun.
Sevda düşsün, aşkla taşsın.
Leyla’nın hiç derdi gitmez,
Aşk yolunu yürür, yetmez,
Bulsa da elini tutmaz,
Mecnunca kalmakmış niyaz.
Canından ederken feda,
Kahrı da hoştu lütfu da.
Bilebilseydin cüdada,
Vuslatı saklardı Huda.
Mesut’u dikeni batar,
Aşk kokunur, aşık tutar
Umulur ki özlem biter,
Okuyanlar seni tadar.
İçine bir anlam katar...
5.0
100% (18)