Hatırlamadığım sevmelerim vardır
Yüzünü gözünü unuttuklarım
Sahi hiç mi sevmemişmiydim
Nasıl pir paradoks bu
Ama o cehennem Duygular demiştim
Yoksa yanılgılar toplamımıydı
Emîn değilim
Emîn olduğum sevgi köprüleriydi
Geleceğime kurulan lambalar
Gecenin ıssızlıklarında yürümeyede acemi değilim
Alışığım zifiri karanlıkta bağdaş kurmaya
Dağlar ormanlarla konuşmaya
İnsanlar tanıdım
İnsan olmayan
Canlılır aleminde yerini unutanlar
Peki ya kalbimin orta yerindekiler nerede
Nereye gitti özledim dediklerim
Görmek istemişliklerim
Bir paradoks var
Bir yanılgı
Büyük değişimler sonrası değişmişlik
Olasılıklar ve olmuşluklar
Mutluyum yakaladığım ahenkte adıma
Şahsım değil üzüldüklerim
Derinlerimdeki öz isyancı
Biraz yaban kokar
Biraz asi
Uysallıklarıda var
Hırçınlıklarıda
Hatırladığım ve alıştığım yanlızlık
Ne kutsaldır yanlızlık
Tanıştığımdan beri
Damarlarımda kanımın çizdiği odalar
Gök yüzünü aradığım günler
Gecesinde özlediğim yıldızlar
En çokta bir ses duyma istemçleri
Nasılda darma dumanlı mazilerim
Bir o kadar eden bahçeli
Unuttuğum anımsamadığım çok şey var
Bir kadına nasıl aşık olunur
Nasıl sevsem diyorum birini
Sonra kalbim neden bu kadar durgun aheninde
Kırık güvenin adı var yüreğimde
Sonra yıllarca elini tutmaya yeltelenmediğim kadın
Bazen merak etmiyor değilim o kadını
Üçüncü tekilde olmayacak tabiki
Birinci tekilde birlikte yürüyeceğim kadını
Şarap dinledikçe güzelleşir
Bence insanda öyle
Dilendirmeli ruhunu
Sonra unutulmuşluğu unutur
Unuttuğu sonralar doğar
Hatırlamak isteyiyipte hatırlamamalar
Ederi demek istemiyorum elbet metalaştırmak adına
Metalaşmayan diyalektikten sevmeli
Sahi nerede sevmelerim
Seveceğim....

M.SERİNKAYA