Bir sabah düşüncelerle uyandım içimden bir ses
De ki; kendini araman gerek ben kimim ve neyim
Ne etle kemik yığını ne de boğazdan gelen nefes
Kalemi rüzgardan defteri sudan olan yazan eriyim

Yollar yürünür ayakta düşler yaşanır kalplerde
İnsanın yolu hedefi olmalı sönmeyen bir meşale
Yollar dikenli de olsa her adım atışta yansın ateşle
Yorulsa da bedenim ruhum hep direnir yanarım hale hale

Düşsem bin defa kalkarım içimdeki inançla
Ruhumda dokundum zamanının sancısına
Her yara öğretir yanlış olan yolların arayışını
Sevgiyle şevkatle ördüm çilelerin meşekkatini

Şimdi yollardayım hem yanarım hem parlarım
Kimi zaman sevinip gülsemde bazen ağlarım
Hep kendime daha yakınım attığım her adımda
Çünkü yaşadığım hayat yürüyen yaşayıştır aslında

Çok düşündüm danıştım hep kendime bir yol aradım
Sen bir hiç değilsin dedi içimden seslenen mevlam
Var oluşun bir niyettir kendini bir alanda ortaya koyman
Bir dua yükseldi içimden dediler sen şiir sanatla uyan

Yola çıktım aşkla sevda ile çok okuyup yazarak
Amacım hakka hakikate adalete merhamete ulaşmak
Sonu olmasada kainatın hakikat ateşiyle yanmak
O yangınlar ruhumu bedenimi yaksada mevlaya akmak