Visolingni kôrib sôzsiz-sadosiz
Nomingga eng gôzal doston bitaman.
Ey, mening gulğuncham, qalbim bahori,
Seni qancha desang shuncha kutaman.

Dunyodan ôtsam gar senga yetolmay,
Mayus koʻzlaringda kôrsam a’lamni
Ôzgasiga ketding-u mendan kecholmay,
Rashk ôti yoqadi jon-u tanamni.

Qalbimda ming hasrat qanisan ey yor,
Ishqingda telbaman, sezmadingmi yo.
Shunchalar osonmi mendan kechmoqlik,
Yurakda ğam bilan tashlab ketmoqlik

Ayriliq derdilar, bunchalar oğir
Bilmadim, sensizlik qachon bitadi,
Taqdir uchrashtirsa ikkimiz oxir,
Hasratlar, alamlar bari ótadi.

Sobirova Nozima Aziz qizi.


Vuslatını görünce sözsüz, sessiz,
Adına en güzel destanı yazarım.
Ey goncam, kalbimin baharımsın sen,
Ne kadar dersen, o kadar beklerim.

Eğer dünyadan geçsem sana ulaşmadan,
Gözlerinde görsem o derin acıyı...
Başkasıyla gitsen de benden kopamadan,
Kıskançlık ateşi yakar bedenimi, canımı.

Kalbimde binbir hasret, neredesin ey yar?
Aşkınla deliyim, hiç mi fark etmedin?
Bu kadar mı kolay benden vazgeçmek,
Gönülde gam bırakıp gitmek, terk etmek?

Derlerdi ayrılık zormuş diye,
Bilmiyorum, sensizlik ne zaman biter?
Kader bir gün bizi tekrar birleştirirse,
Geçer gider bu acılar, bu kederler.


Sobirova Nozima Aziz qizi.