Hesabı olmayan vakitlerim
Sana ayırmıştı yüreğim
Kısa zamanın uzun birlikteliğinde
Ve sen bundan be haberdin
Veya bê haber olmak istemiştin
Ben ise anlatmak isteyipte anlatamayan
Böyle buyurmuştu yüreğim
Bekle ve sabret
Acılarımı kanata kanata mazoitçe beklemek
Beklerkende uğurluyordum seni
Gitmeyeceğini bilerek ve istiyerek
Bazen gitmelerin öyle bir hal alıyordu ki
Bir daha dönmeyeceğini düşünyordum
Ama dönüyordun
Bütün bunlar düştü biliyorum
Ve kandırıyordum bu düşlerle kendimi
Hoşumada gidiyordu bu platoniklik
Çünkü sen Şiir, ben ise şair oluyordum
Veya buna yakın
Evet yaşayacağım günlerimde vardır
Ama şimdi değil erteliyorum
Ve o gün sen olmayacağınıda
Ben olmayacağından biliyorum
Çünkü bir nehir ki akıyor ömrümüz
Dalıp dalıp bakmaya ama akmaya
Ne sen aynı kalıyordun nede ben
Kısa zamanın uzun birlikteliğinde
Hesabı olmayan vakitlerim
Ve sen bundan be haberdin
Böyle buyurmuştur yüreğim
Bekle ve sabret
Öyle dolduruyordum dolunayı
Çünkü sen Şiir, be ise şairê yakın
Öylece içselleşiyordu kara kalem
Bekle ve sabret yüreğim..

M.SERİNKAYA