Rüzgârın âhengiyle, titrerdi hep Gülhânen,
Taşın toprağın altın, asırlık izin vardı.
Bir masal gibi sarar, gönülleri efsânen,
Hayalinle avunan, ömürlük dizin vardı.

Yedi tepeden doğar, sabahın ilk ışığı,
Boğazın sularına, yansırdı gökkuşağı,
Yüreğinde saklardın, evden kaçan âşığı,
Her köşesinde aşka, sevdaya nazın vardı.

İstanbul bir efsâne, gönülde bir sevdâydın,
Bir gül gibi açardın, kalplerde bir nidâydın,
Seninle yaşar insan, nefeslerde rüyâydın,
Her insanın kalbinde, gönlünde özün vardı.

Süleymâniye bakar, sükunetle nâz eder,
Ayasofya, yıllardır, içinden niyâz eder,
Ezeli secdelerle, semalarda haz eder,
Fatih’in mihrabında, hak için gözün vardı.

Kandil gecelerinde, yükselir salâların,
Bir mirâç gibi dalar, semâya duâların,
Topkapı surlarında, yankıdır nidâların,
Zamânı durdurulmuş, kubbede sözün vardı.

Karaköy bir rüyâdır, denizle hem hâl olur,
Bir vapur yanaşırken, özlemler bir hâl olur,
Haliç’in üstünde gün batımı hayâl olur,
Işıklar dans ederken, içten bir sızın vardı.

Seherde bülbül öter, sabahında güller var,
Târih boyunca sana, hayrân olan eller var,
Her an seni anlatan, lâl-ü güher diller var,
Gece gündüz farketmez, bambaşka yüzün vardı.

...andelip...