Sirkeci’den tren gider, vakit erkendir sabâh,
Dalgalarla yarışır, umut yüklü bir eyvâh,
Raylar ritim tutardı, sanki makâm-ı segâh,
Her garda vedâlara, yansıyan sızın vardı.

Çamlıca tepesinden, seyrine dalar insân,
Kadıköy seherinde, rüzgârla konuşur cân,
Moda’nın kıyısında, bir başka olur zamân,
Boğazında masmavi, derin bir gizin vardı.

Üsküdâr hüznü taşır, yalılar durgun sessiz,
Bir selâm uzanır da, geçmişten gelir eşsiz,
Kız kulesi hikâye, âşklara sırdır sensiz,
Mehtâba bakar iken, bir nâzlı gözün vardı.

Eyüp Sultân’da duâ, göz yaşına karışır,
Bir mezâr taşında aşk, bin niyâzla yarışır,
Karacaahmet’te cân, bir vuslâtla barışır,
Ölümlere nur veren, bir anlık haz’ın vardı.

Galata boyun eğer, kadim şehre gül gibi,
Köprüde buluşurdu, gönüller bülbül gibi,
Geceler ışık olur, yıldızlara yol gibi,
Semâlarda parlayan, bir çok yıldızın vardı.

Adalar suskun bekler, her zaman düşleri âşk,
Faytonun nal sesinden, yankılanır eski köşk,
Büyük ada içinde, yaşanırdı her an meşk,
Gönüllerde dolaşan, her âşkta izin vardı.

Fener’de mum yanarken, Bâlat ağlar bir yanda,
Kırık bir ayna gibi geçmişi görür canda,
Surların her bir burcu, yankı olur ezânda,
Geçmişten geleceğe, rengarenk yüzün vardı.

...andelip...