...Gitmek kolaydı belki, ama ben kalmayı seçtim. Sessizce, meyveye durur gibi...

Ben gitmedim.
Bir yarım cümle gibi kaldım dudağında.
Ne söylenmiş bir sevda oldum,
ne de unutulmuş bir hatıra.

Bir incir gibi duruyorum dalımda,
zamana karşı,
rüzgâra karşı.
Sadece büyüyorum içten içe,
görünmeyen yerlerimde olgunlaşarak.

Sen gittin.
Gitmekle bitmiyor her şey.
Birinin kalması gerekiyor bazen,
bir yastığın boş yanını
her sabah düzeltmesi için.

Sesin, hâlâ
gecede yankılanan bir dua gibi.
Adın,
benim içimde henüz dile düşmemiş bir şarkı.

Dalında kalan her meyve,
topraktan değil,
bekleyişten alır özünü.
Ben beklemiyorum artık,
sadece kalıyorum.
Sessizce.
Gürültüsüz.
Gövdeme ağırlık olmuş hatıralarla...

Bir zamanlar “biz” dediğimiz her şey
şimdi bir “ben”in içinde
incecik sızlıyor.
Hâlâ güzelleştiriyor beni.

Çünkü aşk, sadece sahip olmak değil,
bazen dalında kalmaktır,
kopmamaktır hiçbir rüzgâra.

“Bazı incirler düşmez…
Bir ömür, içe dönük bir sevda gibi,
dalında kalır…”

Peri Feride ÖZBİLGE
09.06.2025