___ KAHROLUŞ___

Sahrada suya yandı,
Yandığı ahu sandı,
Çöl sıcağında inancım,
Tüm sabrımla yandı.
___
İçimde büyüttüğüm O,
Bir nemruttu söndü,
Ruhumda ki alev soğudu,
Bir buzula döndü.
___
Vasfını hiç bulamadı,
Aşk uykusuzluğum,
Uğrunda yandı herşey,
Arttıkça susuzluğum.
___
Tükendi söndü aşk,
O’ da benimle yandı,
Kalbimi mesken tuttu,
Hep öyle de kaldı.
___
Ondandır halim bezgin,
Hep bi eksiliş,
Hâna değmez gelişe,
Muğlakken ebedi gidiş.
___
Nerde dağı taşı delen,
FERHAT’a, aşiyan ŞİRİN eş!
Sevenler de yandı,
Kalpte bitti her çırpınış.
___
Nasıl ki koca ormana,
Bir kibrit yok oluş,
Öpse hoş alnımı secde,
Vakti ile saf tutuş.
___
Aşk ise mümbit hasretten yana,
Tam yol ileri,
İhmalden doğan yangın Â$K,
Gerisi KAHROLUŞ.


(Söyle hafız ; benmi yüreğime
yüküm, yüreğim mi bana yük.
Nedir bu bitmeyen sancı! )

Şiir: Esen🌹K
22.05.2019 14:53