dışarı son çıktığımda
kar kaplamıştı yeri
şu anda karanlıkta sırtüstü yatan sen
o sabah kapıyı ardından usulca çekmiş
duruyorsun eşikte
haydi yola!
derken kar ışığıyla
aydınlanan manzara
bir kez daha usulca
çekilen kapının tıkırtısını ve
kar sessizliği duyarsın ve ancak
bundan sonra başlar adımlar
bir günün keskin ışıltısında
bir kış havasında
her şey yapılabilir
bir cümle başlayabilir
eşikte kenarda zirvede

kim ölür burada son güneşin tanelerini taşıyarak?
yanağında uykular koyu karanlığa tutunarak
baykuşa ortak
gidenlerin kalanlardan kopardıklarıyla
kim ölür burada son güneşin tanelerini taşıyarak?

gece gök gürlerken ölüm sancıları içinde
ellerinin arasında kıvılcımlı rüyalar
patlayacak ıstırabın gizemiyle
ateş saçarak pürüzlü bir flaşta
fosforlu şüphelerin eşiğinde
her kim en son ölür burada
tüm sözleri bal peteğine sığdırarak

/Hey bu yolda en önde giden insan!
bu gözler sadece geceyi bilir /sade geceyi
gece bütün köşelerinden çıkıp geldiğinde sokağın
gece şakaklarımda yangın olur /yüzümde kaynayan buz
simsiyah ağır uzun /üzerine koyu bir nalân
savrulmuş huzur/dünyadan yitik yeni gecenin karşısında
küçülmüş ve yılgın ve terk edilmiş kaldırımlara
bu Nâlân
saatlerin darbeleri göğsümde ağır
henüz bilmiyorum nerede son/

dört duvarıyla bomboş bir yerde
çok az şeyle yaşarsın
hiçbir şeyin olmayışını
kendinden başka hiçbir şeyin
anlarsın
tozdan bir sanrı kütlesinde
hüznün tek solukta acı tat
her saat başı suyun uykusu çatlar
yüzündeki kıyıda dinmeden

/bir esintiyle sürüklenip yalpalayarak
hep gece içtim yağmuru
koştum /gördüm/ büyüdüm
ve buzda ve karda
ve sonra
gözlerimi yumdum/yüzümü soğuk çamura gömdüm
kara ağır bir toprak/bir kürek
bir dakikalık beyaz sessizliği buldum
bu karanlık işaretlerde gizlenmiş bir ışık/

gör!
bu bizim gerçeğimizdir
gani gani ölmeye yazgılıyız
son görüş son ışık son nefes
buğusuz berrak

/ne isterdim?
ışık /içimde akan göz
neydin?
bir sesli sevinç
ve sen sevginin soluğu
soluğumu coşturan nehir
bana doğru ak!
bana doğru ak!
bana doğru ak!
ak
ak
ak

kumun duasında bu ayaklar
denizi yeniden tanısın
güneşe yeniden alışsın gözlerim/

istediğin kadar güneş
gökyüzü senindir


FATMA LEYLȂ DENİZ