Eski bir köşe, tozlu bir duvar,
Orada durur, unutulmuş zamanlar...

Bir zamanlar elden ele gezen,
Yorgun anıların sessiz bekçisi.
Şimdi yalnız, kaderine küsen,
Ne bir ses duyar, ne bir iz sesi.
Gölgelerin ardında, tek başına,
Geçmişle fısıldaşır, bilmez yarına.

Çalı süpürgesi, telleri kurumuş,
Geçmişin türküsü, şimdiye susmuş.
Ne bir beklentisi var, ne bir özlem,
Bitmiş bir hikaye, son perdesi. Özlem.
Şimdiye dair hiçbir anısı yok,
Sadece dün var, başı sonu yok.

Nice neşeler, nice hüzünler süpürmüş,
Kapı eşiklerinde kalmış izler.
Şimdi her şey bir sis içinde erimiş,
Gözlerinde sadece eski gizler.
Rüzgar eser, tozunu savurur,
Ama geçmiş, kalbinde yine durur.

Çalı süpürgesi, telleri kurumuş,
Geçmişin türküsü, şimdiye susmuş.
Ne bir beklentisi var, ne bir özlem,
Bitmiş bir hikaye, son perdesi. Özlem.
Şimdiye dair hiçbir anısı yok,
Sadece dün var, başı sonu yok.

Ne bir dokunuş arar, ne bir sesleniş,
Kendi halinde, zamanın dışında.
Bir yankı sadece, eski bir gidiş,
Dünden başka hiçbir şey yok yanında.

Harika pirli