______


Konuş...
Bir şeyler anlat bana, ama yutkunmadan…
Sustuğun her hece
Bir yangın yerinde eksik kalan dua gibi
Boğuyor beni.

Konuş...
Bir harabe sessizliğiyle çökme üzerime.
Biliyorum, kelimeler bazen kör olur,
Ama yine de susma.
Bir tek senin sesin
Kışa doğan çocuk gibi
Isıtır içimi.

Bak,
Gökyüzü bile ıslak bu akşam
Ay, bir çiçeğin kalbinden düşen ilk ihanet
Külrengi kanatlarında
Yorgun kuşlar taşıyor kırık düşlerimi.

Gözbebeklerimde
Yanık bir yıldız düşü var
Gecenin en unuttuğu yerinde
Uykusuz bir dua gibi titreyen…

Ben,
Bir tren garında unutulmuş bavul gibi
Kendi içimde kayboluyorum.
İçimdeki çocuk
Yalın ayak bastığı her duada
Biraz daha eksiliyor.

Bir yargıcın
Vicdanını düşürdüğü masadayım,
Sorgudayım kendimle
Kimliğimi kaybettim dün gece,
Bir çocuk ağladı içimde susturamadım.
Her gözyaşı, geçmişin parmak izi
Beni ele veriyor.

Bir avuç düş diktim tenime
İlmek ilmek, sökük yerlerinden sızıyor sevdalar.
Saklandığım hayallerin arkasında
Ömrümün kül tablasını boşaltıyorum
Yeniden başlamak için,
Bir hiçliğe…

Aynalarda kendimi değil,
Kırılmış anneler, yarım kalmış sevdalar görüyorum.
Gülüşlerim,
Gül dalında kuruyan kan izleri gibi
Zamansız dökülüyor yüzüme.

Mabedim yıkıldı
İçinde inandığım tüm dualar
Yokuş aşağı yuvarlandı.
Kül oldum.
Dilimde sadece
Söylenmemiş bir haykırışın külleri var.

Sevda mı?
Uzak bir ülkenin unutulmuş dili gibi
Artık kimse anlamıyor bendeki hâli.

Ve ben,
Bir köhne pencereye yaslanıp
Kendi gölgeme anlatıyorum seni.
Bir avuç yalnızlık gölgesi
Yanağımda kuruyan bir damla hüzün,
Bir mevsimlik ömür gibi
Geçip gidiyor elimden.

Savruluyorum,
Bir sandığın dibinde unutulmuş düşler gibi,
Gecenin ayazına
İçimdeki tüm yükleri yatırarak…


Şimdi,
Senin gittiğin o uzak kıyıda,
Ben hâlâ bir sandalın ipini çözememiş gibiyim.
Dalgalar acımasız,
Ama asıl içimdeki suda boğuluyorum.


Yani,
Ben hâlâ seni,
Senin unuttuğun yerden seviyorum.
Ve o sevdanın yükünü,
Yanlış mevsimlere giydiriyorum.


Peri Feride ÖZBİLGE

30.05.2025