"Şiir kata kata değil, ata ata yazılır."/ Abdülkadir Budak.

"Şiir matematik gibi kolaydan başlanılıp öğrenilmez. Kolaylık, bir beğeni olarak yerleşiverir insanın kişiliğine, sonra da kolay kolay değiştirilemez." / Turgut Uyar.

Şimdi gelelim şiire
Bir önsöz ve bir sonsöz ile ikiye ayrılmış şiir. Tema hoş. Ve kanımca şairin bugüne değinki yazınsal grafiğinde en üst sıralarda yer alacak şiiri. Yine de sorunlar var.

"ki göz
görmezden gelen gündüz kadar sığ ve umarsız
ve cansız
ve kalansız bir toplama işlemi korkular"

Son mısrayı üsttekilerden ayırmazsak, hâlâ mısranın öznesi olan gözden söz ettiğimizi düşünürüm ben ve "korkular" kelimesiyle biten mısralar bütününde bir anlam havadalığı sezerim. Hayır, göz için sığ, umarsz ve cansız dedik bitti, ve artık korkulardan söz ediyoruz, onlar için de kalansız bir toplama işlemi dedik diyorsanız son mısra diğer üçünden ayrılmalı. Okurken zorluyor. Okurken de değil; anlarken...

"ah içimizdeki korkular
ve kah dışımızdaki sorgular
hepsi
ama hepsi
bizi biz yapan insancıl yumrular."

Şiirin en güzel yeri. (Bana göre) illaki noktamala kullanılacaksa yumrular sözcüğünden sonra üç nokta çok şık dururdu.

Sonsözde ise ciddi bir şiirsel sorun var. Daha doğrusu şiir başlamış şiirden ayrı düşmüş bir yazınsal hatalar bütünü.

"insan arındığında tüm korkularından / tanrılaşır
işte bu sebeple bilmeli insan
içindeki korkularını ayakta tutabilmeyi"

insan arındığında tüm korkularından dedikten sonra ikinci mısrada özneye yeniden ihtiyaç var mı? Hayır, yok. Hemen atmalı. Şiir fazlalığı asla kaldırmaz. Ne oldu bu durumda?

insan arındığında tüm korkularından/ tanrılaşır
işte bu sebeple bilmeli
içindeki korkularını ayakta tutabilmeyi.

Düzeldi ya da şiirselleşti mi? hâlâ hayır. Korku zaten içtedir, içindeki kelimesine ne gerek var? Bir de öyle bakalım ; onu da atarak, ne olacak?

insan arındığında tüm korkularından/ tanrılaşır
işte bu sebeple bilmeli
korkularını ayakta tutabilmeyi.

Şimdi noldu? Ehven-i şer oldu.

Neden? Çünkü ne yaparsak yapalım bu kısım düzyazı. Bir minik dokunuşla sihir gibi hatta; burayı şiir yapabilmek mümkün müdür? Evet. Peki nasıl? Çok fırın ekmek yiyip, biraz da mühendisçe düşünmekten uzaklaşıp şair sofralarında demlenmeli... Biraz taştan taşa vurmalı kafayı. Sonra.

Ve yine de ve yine de... Yükselen grafiğinden ötürü, vazgeçmeyip kendi dilini oluşturma gayretinden ötürü kendi deyimiyle "eliyüzüdüzgün" şiirler için çabasından ötürü kutluyorum. Buraya gelmiş olmak ciddi şevk ve sorumluluk yüklemeli ve devam etmeli... Daha da iyisi için.

Sevgimle hep,