sensiz akşamlarıma inerken sessizlik duvar diplerinden
suskunluğun ayazı yakar ellerimi, yüreğimi
haydı artık
al Kaçkarlar kadar mavi umutlar heybene
yola çık
yol açık


yıllardır bir suskunluk büyüdü içimde
adı sen
ve söyleyemediklerim kadar derin
gidişin kazındı en kırılgan yerime
yıllar uzadı
sen kısaldın içimde.
bir ismin kaldı avucumda
bir de tutamadığım ellerin
adını andığımda dilimi değil
kalbimi ısırıyor acı


yola çık
sapmadan sağa sola
dalmadan acılara
yasla başını yüreğime
yol açık
yol açık



bütün dar sokaklar bana çıkar
bütün ırmaklar önce sana akar sonra denizlere
haydı ay yüzlü kadın
al koynuna yıldızları geceden
elektriği kesik gece kondum olsun tek adresin
yansın şehrimin bütün ışıkları

kaybedersen yolunu
ayı saklayan bulutlara
ıslak kaldırım taşlarına
çöpçüler in süpürmeyi unuttuğu yapraklara sor
korkmadan düşmeden umutsuzluğa
vuslata erecek gibi
yola çık
yol açık

gel ki
belki bu son görüşün
belki sana son bakışım
belki de ellerini son tutuşum
bir ana selamıyla gel
öp yanağımdan

yola çık evim olsun varacağın adresin
mahşere dek çınlasın kulaklarımda sesin

biliyor musun?
bir gün döner diye değil
dönmeyeceğini bile bile sevdim seni