Erguvan akşamlara yaklaşıyorum
İkindi sularını yarıyor dualarım
Biliyorum şimdi yüreğin yine benimle anne
Ucu yanık kağıtlara
Döktüğün göz nurunu görüyorum
Bir derin nefes çek içine anne !
Ellerim sana uzanır sarar üşümüşlüğünü
Kalbim seninle anne !
Dindir artık gel ağlayışlarını
Bu elem şarkılarını sustur dudaklarımdan
Çocukluğumun lezzetinde olsun
Yaşamın tadı

Bir kuyuydu burası, beni bırakıp da gittiğiniz
Şehrin, evin sükutla örtündü mü ki
Sokaklar yıkılmış, evler sallanmış
Deprem diyorlarmış, insanlar tedirgin
Ya benim depremim ? bitti mi ki anne
Yusuf’unu özlemedin mi, kaç yıl geçti bak !
Ellerimden tut çıkar beni karanlıklardan
Üşüyünce üzerimi örtenim yok, bak anne !

Ne çok tutuk ellerim
Boş ver de ellerimi
Yüreğin bir köz müymüş rüyamda anne !

Düşlerine sar sımsıcak kucağında
Mevsimlerim hepten sarıya boyandı bak
Üşümüş yalnızlığımı
Senle birlikte kayır
Onar içimin delinmiş köşelerini
Anlat bana bitmeyen hasretini
Özledin mi diyeceğin tek söze
Ayaz keseyim anne !

Sen anne yüreğin, ben anne yüreğim
Kırılmış cesedimin içindeki lambam !
Güz yağmurları düşüyor pencerelerime
Bir güneş doğu da, batıdaki ben !
Sen benim üşüyen sıtmam
Ayrılık feryatlarını tutuyor içimde
Bir sen ağlıyorsun, bir ben anne !

Sen ki ; güneşi kaderinde unutmayan yürek
Rüyalarıma besteliyorum sesini
’Kabe ’ düşüyor bedenimin soluna
Bir sen tavaftasın, ben se yüreğinde
Adını tesbih gibi çekiyorum her gün anne !
Yetimliğimdeki tek tesellim
Firkat bestesi yapıyorum gönül sayfamda
Bir senin yıkık kalbinde sokaklar
Bir benim depremim çıkamadığım

Bas bağrına beni
Kül eyle ateşlerimi
Ne olmuşum bak
Göz göz olmuş yaram
İçimde bitmek bilmeyen
Ayrılık feryatlarına inat
Kapılarını kırıyorum zindan duvarların
Koşuyorum bulamıyorum hangi kapıdan kurtulayım
Erit içimdeki buzları sözlerinle
Kaybettim sokaklarımı anne !
Ya da hiç yoktu, ben öyle sandım

Erguvandır şimdi gece senin pencerende
Penceremdeki karanlıkları ışıklandır gel de
Sensizliğin kaçtır, sayamıyorum anne !
Her gece böyle bu
Uyanıyorum kan ter !
Ne zor, geçmiş saydığım yıllar
İçimin kırıklarını sayamadım sensiz

Sözlerden gelen
Köz yarası bu
Zindan gecelerinin heyulası
Kar etmiyor korkularıma yıldızların
Yıldızsız gecelere mahkumum
Hayallerimle tutunurum içimdeki gurbete
Her şey özgürlük için
Özgür akşamlarımızı
Özledim anne !

Günay Koçak
25/5/2025